ഭൂപടം
പണ്ടെന്നോ തലയില്‍ അടികൊണ്ട കോപത്തില്‍
ഒരാണി ഭൂപടത്തെ ഭിത്തിയിലെ ഒരു ബിന്ദുവില്‍
ചെറിയൊരു ചരടുകൊണ്ടു ബന്ധനത്തിലാക്കി
അതില്‍ പക കൊണ്ട് ഭൂപടം ആണിയെ കേന്ദ്രമാക്കി
ഭിത്തിയില്‍ ചാപങ്ങള്‍ കോറി വരഞ്ഞു
അകലമില്ലായ്മ നുണകളാക്കുന്ന
ഭൂപടവരകള്‍ മുറിച്ച് കടക്കാന്‍
ചിലര്‍ കാലങ്ങളോളം കാത്തിരുന്നു
ആ കറുത്ത വരകളെ മാറ്റിവരക്കാന്‍
ആളുകള്‍ കാലങ്ങളോളം പടവെട്ടി
അനന്തമായ കടലിനും ആകാശത്തിനുമിടയില്‍
നാവികര്‍ ഇത് നോക്കി നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു
അരിക് പൊടിഞ്ഞു പഴകിച്ചുവന്ന ഭൂപടങ്ങള്‍
പുത്തന്‍ സങ്കേതങ്ങളില്‍ പൂനര്‍ജനിച്ചു
അതിര്‍ത്തികള്‍ അതില്‍ നിറം വച്ചു
അകവും പുറവും ഒന്നെന്നോതിയ ഗുരു
കാലത്തിനപ്പുറത്തിരുന്ന് വേദനിച്ചത് കണ്ട
പൈതല്‍ വെളളമൊഴിച്ച് ഭൂപടത്തിലെ
അതിര്‍ത്തികള്‍ മായ്ച്ചു
കുഞ്ഞേ,
നുണകളായിരുന്നു
നീ പഠിച്ച കഥയിൽ
നുണ ഒന്ന്
ഞാൻ അഹങ്കരിച്ചത്രേ
കാറ്റിൽ ചെറുചെടിയുലഞ്ഞപ്പോൾ
വന്മരവും ചെറുചെടിയും
ഞങ്ങളാണെന്ന്
ഞങ്ങൾക്കറിയില്ലല്ലോ
വന്മരവും ചെറുചെടിയും
ഭൂമിയല്ല എന്ന്
നിങ്ങൾക്കല്ലേ അറിയൂ
നുണ രണ്ട്
കൊടുങ്കാറ്റിലാണ്
ഞാൻ വീണതത്രെ
നിങ്ങളുടെ
നുണകൾ കൊണ്ട് മൂർച്ചയേറ്റിയ
മഴുവല്ലേ എന്നെ വീഴ്ത്തിയത്
നുണ മൂന്ന്
കാറ്റിൽ നിലം പൊത്തിയ ചെറു ചെടി
താനേ നിവർന്നുവത്രെ
മണ്ണിൽ താണ് വളമായത്
കനത്ത പാദുകങ്ങൾ കൊണ്ട്
ചവിട്ടിയത് കൊണ്ടല്ലേ
സത്യം, രണ്ടില്ലാത്തത്
ജീവവായുവിൻറെ വിലയറിയുമ്പോൾ
ചെടികളിനിയും മുളക്കും
മരങ്ങളിനിയും വളരും
