കവിയില്ലാതെ ഒരു കവിത

കവിയില്ലാതെ ഒരു കവിത

ഒരു നനുത്ത സാമീപ്യം

എന്നെ ഉണർത്തി

ആരാണ് നീ

ഭാവിയിൽ നീ എഴുതുന്ന ഒരു കവിത

നീയെങ്ങനെ കാലാതീതമായി

കവിതക്ക് കാലമില്ലെന്ന് നീ അറിഞ്ഞാലും

പക്ഷെ കവിക്കുണ്ടല്ലോ, നിന്റെ കർത്താവിന്

അകക്കണ്ണ് തുറന്ന് ചുറ്റും നോക്കൂ

എന്താണീ ശീത വെളിച്ചം, എന്റെ ബുദ്ധി ഇതിലലിയുന്നുവല്ലോ.

കണ്ടാലും കാലാതീതമായ പ്രജ്ഞയുടെ തലം. 

എഴുതിയതും എഴുതാനുള്ളതുമായ എല്ലാ കവിതകളും ഇവിടെ ലയിക്കുന്നുവല്ലോ

ആദി കവിക്കും മുൻപ്, പ്രപഞ്ചോർജത്തിന്റെ തരംഗ വ്യതിയാനങ്ങളിൽ അവ പിറന്നു

നിന്റെ കർത്താവ് ഞാനല്ലെന്ന ഓർമ എന്നിൽ ആനന്ദമായി നിറയുന്നു

മറവികളിലേക്ക് ഞാനുണർന്നു

ഒരു കവിതയെഴുതാനുള്ള അഹന്ത എന്നിൽ പെരുകി

പ്രചോദനം: മധുരംഗായതി (ഒവി വിജയൻ), മനുഷ്യന് ഒരു ആമുഖം (സുബാഷ് ചന്ദ്രൻ)

പുതുനാമ്പുകൾ

പുതുനാമ്പുകൾ

പുതുതായ് പിറന്ന കാലം കൺമിഴിച്ചു

ചുറ്റും നോക്കി

പകച്ച് ചോദിച്ചു

ഞാനെന്ത് ചെയ്യണം

പ്രഭാതം മറുപടി പറഞ്ഞു

നീ നന്മകളുടെ കണിയാവുക

വേനൽ മഴയിൽ 

അപ്പോൾ കുരുത്ത പുൽനാമ്പ്

അതു കേട്ട് കോരിത്തരിച്ചപ്പോൾ

ഒരു പൂർണ്ണസൂര്യൻ അതിന്റെ

നെറുകയിൽ പ്രകാശിച്ചു

ഇലച്ചാർത്തുകളിൽ

തത്തിക്കളിച്ചിരുന്ന

വിഷുക്കിളിയുടെ

ആഹ്ലാദം സംഗീതമായി

ഉരുളിയിൽ 

മുറിപ്പാടുണങ്ങാത്ത

ഒരു കണിക്കൊന്ന

വേദന മറന്ന്

മന്ദഹസിച്ചു

മുറിവ്

മുറിവ്

വരയൊന്നങ്ങനെയിങ്ങനെ പോയൊരു വരിയായി

വരികൾ ചേർത്തിങ്ങനെ വച്ചൊരു ചൊല്ലായി

ചൊല്ലിന്റെ മൂർച്ചകൾ കൊണ്ടൊരു മുറിവായി

ആ മുറിവിനെ മാറ്റാൻ പോന്ന മരുന്നെവിടെ

കാടായ കാടും തേടി

നാടായ നാടും തേടി

ആ മുറിവിനെ മാറ്റാൻ പോന്ന മരുന്നെവിടെ

വരയൊന്നങ്ങനെയിങ്ങനെ പോയൊരു വരിയായി

വരികൾ ചേർത്തിങ്ങനെ വച്ചൊരു ചൊല്ലായി

ആ ചൊല്ലിലെ കനവുകൾ മാറ്റും മുറിവെല്ലാം

ആ ചൊല്ലിലെ നേരുകൾ മാറ്റും മുറി വെല്ലാം

ആ ചൊല്ലിലെ നന്മകൾ മാറ്റും മുറി വെല്ലാം